Luis Goytisolo
| Luis Goytisolo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Persona informo | |||||
| Naskonomo | Luis Goytisolo | ||||
| Naskiĝo | 17-an de marto 1935 (89-jaraĝa) en Barcelono | ||||
| Lingvoj | hispana • kataluna vd | ||||
| Loĝloko | Vimbodí vd | ||||
| Ŝtataneco | Hispanio  vd
| ||||
| Alma mater | Universitato de Barcelono - juro vd
| ||||
Subskribo 
| |||||
| Familio | |||||
| Patro | José María Goytisolo Taltavull (es)  vd
| ||||
| Patrino | Julia Gay Vives (es) vd
| ||||
| Gefratoj | Juan Goytisolo kaj José Agustín Goytisolo i Gay vd
| ||||
| Parencoj | Antonio Goytisolo Digat (en) (patra avo) Agustín Goytisolo (en) (patra praavo aŭ praavino)María Mendoza de Vives (en) (prapraavino) vd
| ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | romanisto verkisto vd
| ||||
| Verkado | |||||
| Verkoj | Q17364195 vd | ||||
| |||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Luis GOYTISOLO Gay (Barcelono, 17a de marto 1935) estas hispana romanisto, konata ĉefe pro sia tetralogio Antagonía. En 2013 li estis ricevinto de la Premio Nacional de las Letras Españolas.
Biografio kaj kariero
[redakti | redakti fonton]Li estas la plej juna frato de la same verkistoj José Agustín Goytisolo (1928-1999) kaj Juan Goytisolo (1931-2017).[1] Same kiel siaj du fratoj José Agustín kaj Juan, ankaŭ Luis ekstudis juron, en Barcelono, en 1953, sed abandonis la karieron por dediĉi sin al la politiko kaj al la literaturo.[2] Li kunlaboris en ĵurnaloj kiel El País, ABC kaj Diario 16. El 1994 li estis membro de la Real Academia Española.[2]
Liaj du unuaj libroj — nome Las afueras kaj Las mismas palabras — sekvas la tiaman tendencon de socia realismo kaj atestemo. Sed, post jaroj de nepublikigo kaj ŝanĝo al rakonto de imagopovo (Fábulas, verkita inter 1968 kaj 1978, sed publikigita en 1981), estas en la 1970-aj jaroj kiam aperis lia fundamenta tetralogio ege prilaborita, nome Antagonía, kies temo estas la verkarto. La tetralogion komponas Recuento (1973), Los verdes de mayo hasta el mar (1976), La cólera de Aquiles (1979) kaj Teoría del conocimiento (1981).
Romanoj
[redakti | redakti fonton]- Las afueras, 1958 (premio Biblioteca Breve)
- Las mismas palabras, 1963
- Ojos, círculos, búhos, 1970, kun la pentristo Joan Ponç
- Antagonía
- Recuento, 1973
- Los verdes de mayo hasta el mar, 1976
- La cólera de Aquiles, 1979
- Teoría del conocimiento, 1981
- Devoraciones, 1976
- Fábulas, 1981
- Estela del fuego que se aleja, 1984
- Investigaciones y conjeturas de Claudio Mendoza, 1985
- La paradoja del ave migratoria, 1987
- Estatua con palomas, 1992
- Mzungo, 1996
- Placer licuante, 1999
- Escalera hacia el cielo, 1999
- Diario de 360º, 2000
- Liberación, 2003
- Oído atento a los pájaros, 2006
- Cosas que pasan, 2009
- El lago en las pupilas, 2012
- Coincidencias, 2017
- Chispas, 2019
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Dalmau, Miguel (2006). Los Goytisolo. Barcelona: Anagrama. ISBN 978-84-339-0581-9. Konsultita la 15an de majo 2019.
- ↑ 2,0 2,1 RAE
- En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Luis Goytisolo en la hispana Vikipedio.