Penĉo Slavejkov
| Penĉo Slavejkov | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Persona informo | |||||
| Naskiĝo | 27-an de aprilo 1866 en Tryavna | ||||
| Morto | 28-an de majo 1912 (46-jaraĝa) en Brunate | ||||
| Tombo | centra tombejo de Sofio  vd
| ||||
| Lingvoj | bulgara vd | ||||
| Ŝtataneco | Bulgario vd
| ||||
| Familio | |||||
| Patro | Petko Slaveykov (en)  vd
| ||||
| Gefratoj | Hristo Slaveykov (en) , Ivan Slavejkov (en) kaj Račo Petkov Slavejkov (en) vd
| ||||
| Amkunulo | Mara Ivanova Belĉeva (1903–1912) vd
| ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | poeto bibliotekisto ĵurnalisto tradukisto verkisto vd
| ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Penĉo Petkov SLAVEJKOV (bulgare Пенчо Петков Славейков) (naskiĝis la 27-an de aprilo 1866, mortis la 28-an de majo 1912[1]) estis bulgara poeto. Li estis la plej juna filo de la verkisto Petko Slavejkov. Li mortis en Brunate je la 10-a de junio, 1912.
En Esperanto aperis[redakti | redakti fonton]
- Saluto al Balkanoj. Tradukis Antoni Grabowski. En: El Parnaso de Popoloj, Varsovio 1913, paĝoj 50–52.
- La fonto de la blankpiedulino. (Изворът на белоногата.) Tradukis Atanas D. Atanasov. Sofio 1926, 16 paĝoj.
Referenco[redakti | redakti fonton]
- ↑ Пенчо Славейков Биографични бележки (bulgare). Словото. Alirita 2006-11-26.