Rafael Erich

Honorigoj
Honorigoj	(1926) Ordeno de la Tri Steloj, Unua Klaso; (1923) Komandoro de la Honora Legio; (1922) Grand Cross of the Order of Polonia Restituta (en) ; (1921) Grand Cross of the Order of the White Rose of Finland (en) ; (14-a de decembro 1920) Cross of Liberty (en) ; (1920) Grand Cross of the Order of the Dannebrog (en) ; (1919) Fera Kruco, Dua Klaso; (1919) Knight Grand Officer of the Order of the Polar Star (en) ; vd

Postenoj
Postenoj	ambassador of Finland to Germany (en) (1926–1928); Ĉefministro de Finnlando (1920–1921); membro de la finnlanda parlamento (1919–1924) vd

**Rafael Erich**
Rafael Erich
Persona informo
	Rafael Erich
Naskiĝo	10-a de junio 1879; en Turku
Morto	19-a de februaro 1946; en Helsinko
Lingvoj	finna • germana • sveda • franca vd
Ŝtataneco	Finnlando vd
Alma mater	Universitato de Helsinko vd
Partio	Nacia Koalicio vd
Familio
Gefratoj	Mikko Erich (mul) vd
Profesio
Okupo	politikisto ; verkisto de nefikcio ; juĝisto ; universitata instruisto ; diplomato vd
Laborkampo	Politiko kaj diplomatio vd
Aktiva en	Helsinko vd
Postenoj
Postenoj	ambassador of Finland to Germany (en) (1926–1928); Ĉefministro de Finnlando (1920–1921); membro de la finnlanda parlamento (1919–1924) vd
Honorigoj
Honorigoj	(1926) Ordeno de la Tri Steloj, Unua Klaso; (1923) Komandoro de la Honora Legio; (1922) Grand Cross of the Order of Polonia Restituta (en) ; (1921) Grand Cross of the Order of the White Rose of Finland (en) ; (14-a de decembro 1920) Cross of Liberty (en) ; (1920) Grand Cross of the Order of the Dannebrog (en) ; (1919) Fera Kruco, Dua Klaso; (1919) Knight Grand Officer of the Order of the Polar Star (en) ; vd
Membrecoj
Membrecoj	Instituto de Juro Internacia (1924–) vd
ĉefministro de Finnlando
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Rafael Waldemar ERICH (naskiĝis la 10-an de junio 1879, mortis la 19-an de februaro 1946) estis finna juristo, diplomato kaj politikisto, kaj ekde 1910 estis profesoro pri ŝtata, popola kaj internacia juroj en la Universitato de Helsinko. Inter la jaroj 1919 kaj 1924 li estis membro de la parlamento de Finnlando, kaj reprezentis la interesojn de la politika partio Nacia Koalicio. Li estis ĉefministro de Finnlando de la 15-a de majo 1920 ĝis la 9-a de aprilo 1921. Dum tiu tempo oficialiĝis la traktato de Tartu, en kiu la bolŝevisma ŝtato Sovetunio agnoskis la suverenecon de Finnlando en la limoj de la historia Grandprinclando Finnlando.

Inter 1926 kaj 1927 li estis finnlanda ambasadoro en Svislando, inter 1928 kaj 1936 ambasadoro en Svedio, ofico en kiu sekvis lin la pli frua ĉefministro kaj pli posta prezidento Juho Kusti Paasikivi.

De la 15-a de januaro 1931 ĝis oktobro 1936 li estis unue vicjuĝisto kaj sekve de la 26-a de septembro 1938 ĝis oktobro 1945 juĝisto en la Konstanta Kortumo pri Internacia Juro de la Ligo de Nacioj en Hago. Jam antaŭe li dum multaj jaroj, inter 1921 kaj 1933, estis delegito de Finnlando en la kunsidoj de la Ligo de Nacioj.