Saltu al enhavo

Silvio Pellico

El Vikipedio, la libera enciklopedio


Silvio Pellico
Persona informo
Silvio Pellico
Naskiĝo 24-an de junio 1789 (1789-06-24)
en Saluzzo,  Reĝlando Sardio
Morto 31-an de januaro 1854 (1854-01-31) (64-jaraĝa)
en Torino,  Reĝlando Sardio
Tombo Monumenta Tombejo de Torino Redakti la valoron en Wikidata vd
Etno Italoj vd
Lingvoj itala vd
Ŝtataneco Reĝlando Sardio Redakti la valoron en Wikidata vd
Profesio
Okupo verkisto
instruisto
dramaturgo
poeto
ĵurnalisto Redakti la valoron en Wikidata vd
Verkado
Verkoj My Prisons ❦
Sir Thomas More ❦
Francesca da Rimini ❦
Eufemio da Messina ❦
Ester d'Engaddi ❦
Iginia d'Asti ❦
Gismonda da Mendrisio ❦
Herodias ❦
Manfred ❦
Leoniero da Dertona ❦
Poesie inedite vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Silvio Pellico (Saluzzo, 1789Torino, 31-an de januaro 1854) estis itala verkisto.

Biografio

[redakti | redakti fonton]

Post la lernojaroj, li vojaĝis al Lyon, Francio, por komercaj aktivaĵoj. Reire al Italio en 1809, kaj ekloĝis en Milano. Li konatiĝis kun poeto Vincezo Monti kaj kun la verkisto Niccolò Foscolo, pli konata laŭ la nomo Ugo Foscolo. Ekde 1812 li komencis verki, aparte por teatro. Liaj teatraĵoj estis inspiritaj de la klasika tragedio, sed pli forte ligitaj al romantika enhavo.

Lia liberala kaj respublika sinteno kondukis lin al prizono en 1820, pro akuzo aparteni al la movado Karbonarismo. Li estis kondamnita al mortopuno sed la puno estis transformita al trudlaboro dum 15 jaroj, kiun li devis travivi en la Fortikaĵo de Špilberk (Moravio). La imperiestro lin pardonis kaj li estis liberigita en 1830.

En Torino li restis dum iom da tempo ĉe Palazzo Barolo kiel gasto, Pellico tute forlasis siajn politikajn kaj eĉ beletrajn aktivaĵojn. Markizino Barolo sukcesis por li laborpostenon kiel bibliotekisto. Li tamen neniam forgesis siajn prizonulajn spertojn, redonitajn en lia plej notinda libro, nome Le mie prigioni (Miaj prizonoj), de 1832.

  • Francesca de Rimini (1814)
  • Le mie prigioni (1832)

En Esperanto aperis

[redakti | redakti fonton]

Pri la devoj de l' Homoj.' Esperanta traduko de D-ro A. Tellini. Eldonita de A. Paolet, S. Vito al Tagliamento, 1922. 94 paĝoj: 12 x 16 cm.

Citaĵo
 Tre interesa libreto, aŭ verdire parolado, kun kristana morala tendenco, estas klare kaj plej bone tradukita de nia malnova samideano itala Tellini, kiun ni gratulas pro lia ellaboraĵo. Li pruvis denove, kiel bonega nia lingvo taŭgas por filozofiaj temoj. 
— Belga esperantisto n111-112 (maj-jun 1924)

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]