The Final Cut

The final Cut
Artisto	Pink Floyd
Tipo	Muzikalbumo
Publikigo	21-a de marto de 1983
Daŭro	43'23 (originale), 46'21 (reeldonoj)
Ĝenro	Progresiva roko
Firmao	Harvest, Columbia
Produktanto	Roger Waters, Bob Ezrin, Michael Kamen
Traklisto The Hero's Return • Not Now John vd
Pink Floyd - kronologio
Antaŭa muzikalbumo The Wall (1979)	Sekva muzikalbumo A Momentary Lapse of Reason (1987)

The Final Cut estas la dekdua albumo de la angla progresiv-roka Pink Floyd, publikigita je la 21-a de marto 1983.

Ĉi-tiu konceptalbumo estas la lasta albumo de Pink Floyd en kiu partoprenis la basgitaristo Roger Waters, kaj la nura en kiu la klavaristo Richard Wright ne partoprenis post sia eksigo dum la surbendigo de la antaŭa albumo The Wall. Waters unue fasonis ĝin kiel filmomuziko por la filmo Pink Floyd The Wall, sed la ekesto de la Falklanda milito inspiris al li la verkon de aliaj kantoj temantaj pri kontraŭmilitarismo. Li dediĉis la albumon al sia patro mortiginta dum la dua mondmilito.

The Final Cut estis surbendigata en ok malsamaj anglaj studioj, helpe de studiaj muzikistoj, en kondiĉoj de malamikaj rilatoj inter Roger Waters kaj David Gilmour. La basgitaristo verkis ĉiujn kantojn kaj inspektis ĉiujn aspektojn de la albumo, rifuzante ajnan krean partoprenon de la aliaj anoj, sur la jaketo eĉ estas skribata "verkita de Roger Waters, interpretata de Pink Floyd", do ĉi-tiu albumo kelkfoje estas konsiderata kiel lia unua soloa albumo. Roger Waters estis forlasonta Pink Floyd post du jaroj.

Artaj karakteroj

Jaketo

La jaketo estis komponata de Roger Waters el fotoj de sia bofrato Willie Christie. Ĝi bildigas paperan papaveton de la Memora tago kaj kvar rubandoj de britaj medaloj de la dua mondmilito: la 1939-45 Star, la Africa Star, la Defence Medal kaj la Distinguished Flying Cross sur nigra fono.

Muziko

The Final Cut estas sekvenco de kantoj, kiuj unue estis komponataj por esti uzataj en la filmomuziko de Pink Floyd The Wall, kaj kiuj Waters finfine decidis uzi por la novan albumon. Ĝi enhavas multajn sonefektojn, kaj estas unu el la unuaj holofoniaj surbendigoj. Ĉiuj kantoj estas kantataj de Waters, escepte de Not now John, en kiu li kunhavas la kantadon kun Gilmour. La ĝenerala etoso de la albumo estas ege malluma: la biografo François Ducray skribis: "La muziko imponas, sed tiu impono, plene malfermata al abismo unuforme funebre nigra kaj morte malvarma, tiu impono timigas".
Fakte, The Final Cut estas la albumo de Pink Floyd en kiu la muziko malpli gravas, profite al tekstoj kaj sonefektoj.

Tekstoj

The Final Cut estas kontraŭmilitarisma konceptalbumo. La tezo de Roger Waters estas ke la britaj mortintaj soldatoj, kiuj oferiĝis esperante ilia venko nasku pacan mondon, estis perfidata de politikaj gvidantoj, kiuj kontinuas uzi militon por solvi iliajn kverelojn. Margaret Thatcher estas ĉefe celata pro sia rolo dum la eksplodo de la Falklanda milito.

Surbendigo

The Final Cut estis surbendigata en ok malsamaj studioj: la privataj studioj de Gilmour kaj Waters kaj ses aliaj londonaj studioj. Gilmour kaj Waters komencis labori kune, sed rapide forlasis tiun ideon, la etoso inter la du muzikistoj estanta vere malbona, kaj ili kunsidis nur tempaltempe por cerbumi pri la progreso de la albumo. Sed post n-a malpaco, Gilmour estis eksigata de la listo de la muzikproduktistoj.
Gilmour pli malfrue rakontis: "Roger eĉ ne volis priaǔdi pri la ebleco de inkludi niajn komponaĵojn. Iam, ni tre bone sukcesis labori kune, laǔ la principo de la kompromiso. Ĉiu devis konvinki la aliajn adopti sian vidpunkton, se si ne sukcesis, domaĝe por si. Tiele, "The Wall", kiu komence estis neaǔskultebla, iĝis poste genia albumo. Sed por "The Final Cut", Roger iĝis nekompromisema. Mi finfine diris al li: "Se vi bezonas gitariston, vi telefonu al mi"". Pluraj muzikistoj surbendigis kun Pink Floyd: la orkestrestro Michael Kamen taskiĝis pri la orkestraj muzikeroj kaj ludis pianon kaj harmoniumon, dum Andy Bown, kiu estis partopreninta al la turneo de The Wall, ludis Hammond-orgenon. Nick Mason ne sukcesis ĝuste drumi en la kanto Two suns in the sunset, kaj tiam estis astantaŭata de Andy Newmark.

Posteco

Komerca sukceso

The Final Cut estis publikigata la 21an de marto 1983 kaj tuj atingis la unuan rangon en la anglaj muzikaĵrangolistoj, tion kion eĉ The Dark Side of the Moon kaj The Wall ne sukcesis. Ĝi tamen estis la plej malbone vendata albumo de Pink Floyd ekde Meddle. David Gilmour poste konsideris tiun komercan malsukceson kiel konfirmo de sia opinio pri la mediokra kvalito de la kantoj, al tio Roger Waters respondis ke la kvalito de albumo ne mezuriĝas laŭ la nombro de la venditaj ekzempleroj.

Recenzoj

La recenzoj estis ege diversaj, iuj tre positivaj, aliaj tre negativaj. Melody Maker kvalifikis la albumon kiel "mejloŝtno en la historio de la nuleco" dum Rolling Stone priskribas ĝin kiel "absoluta majstroverko de artroko".

Efikoj al la grupo

Neniu turneo okazis post la publikigo de la albumo, la anoj de la grupo estinte preferi dediĉi al soloaj projektoj: la albumoj About Face por David Gilmour kaj The Pros and Cons of Hitch Hiking por Roger Waters, kaj la produkto de la albumo Profiles de Rick Fenn por Nick Mason. En 1985, Roger Waters decidis foriri el la grupo, konsideranta ĝin kiel "kreate foruzata forto". Sed Gilmour kaj Mason decidis kontinuigi la grupon, tion kion Waters estis vane provonta malhelpi per juĝafero.

Kantoj

Flanko A

No.	Titolo	Verkisto	Ĉefkantado	Daǔro
1	The Post War Dream	Waters	Waters	3'02
2	Your Possible Pasts	Waters	Waters	4'22
3	One of the Few	Waters	Waters	1'23
4	The Hero's Return	Waters	Waters	2'56
5	The Gunner's Dream	Waters	Waters	5'07
6	Paranoid Eyes	Waters	Waters	3'40

Flanko B

No.	Titolo	Verkisto	Ĉefkantado	Daǔro
7	Get Your Filthy Hands Off My Desert	Waters	Waters	1'19
8	The Fletcher Memorial Home	Waters	Waters	4'11
9	Southampton Dock	Waters	Waters	2'13
10	The Final Cut	Waters	Waters	4'46
11	Not Now, John	Waters	Waters, Gilmour	5'01
12	Two Suns in the Sunset	Waters	Waters	5'14

La eldonoj post 2004 enhavas aldonatan kanton: "When the tiger broke free", eltirita de la filmomuziko de Pink Floyd The Wall, kaj lokata post "One of the few". Ĝi estis verkata kaj kantata de Roger Waters kaj daŭras 3 minutoj kaj 16 sekundoj.

Laborantaro

Pink Floyd

• David Gilmour: gitaroj, kantado en "Not now John"
• Nick Mason: drumo, frapinstrumentoj (krom en "Two suns in the sunset")
• Roger Waters: kantado, basgitaro, akustika gitaro, sinteziloj, sonefektoj, muzikproduktado, fasonado

Aliaj muzikistoj

• Michael Kamen: Piano, Harmoniumo, Orkestrestro
• Andy Bown : Hammond-orgeno
• Ray Cooper: Frapinstrumentoj
• Andy Newmark: Drumo en "Two suns in the sunset"
• Raphael Ravenscroft: Saksofono
• National Philharmonic Orchestra: Orkestro estrata de Michael Kamen

Teknika taĉmento

• James Guthrie: Muzikproduktisto, Soninĝeniero
• Andrew Jackson: Soninĝeniero
• Andy Canelle, Mike Nocito, Jules Bowen: inĝenieraj helpantoj
• Willie Christie: fotisto
• Artful Dodgers: fasonadisto