Thomas Reinesius

Thomas Reinesius (1587-1667)
Portreto de Thomas Reinesius, 1644
Persona informo
Naskiĝo	13-an de decembro 1587 en Gotha, Germanio
Morto	16-an de februaro 1667 en Lepsiko, Germanio
Lingvoj	latina vd
Alma mater	Universitato de Bazelo Friedrich-Schiller-Universitato Jena Universitato de Wittenberg Universitato de Padovo Universitato de Altdorf
Profesio
Okupo	kuracisto universitata instruisto filologo politikisto vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Thomas Reinesius estis germana kuracisto, iatrokemiisto, antikvaĵisto, filologo, helenisto, latinisto kaj politikisto.

Vivo

"Kemiatrio", verko publikigita en 1624

Reinesius estis filo de la tajloro Johannes Reines kaj lia edzino Anna Zimmer. Lia onklo, Nicolaus Reinesius, estis kuracisto en Nurenbergo kaj privata imperia kuracisto. Li estis malkovrita kiel tre talenta en frua aĝo kaj frekventis lernejon kun la aĝo de tri. Li ankaŭ ricevis privatajn lecionojn kun du fratoj. Li frekventis mezlernejon en Gotha sub Andreas Wilke kaj estis retenita dum pluraj jaroj pro sia juneco antaŭ ol esti sendita al universitato. Nur en junio 1605 li estis rekrutita ĉe la Universitato de Wittenberg. La teologo Friedrich Balduin (1575-1627) instigis Reinesius-on studi teologion, sed li turnis sin al medicino, precipe ĉar li ankaŭ suferis pro parolmalhelpo en sia junaĝo kiu ne permesintus al li labori kiel predikisto. En Wittenberg, Reinesius ĉefe lernis medicinon ĉe Daniel Sennert, sed li ankaŭ konservis bonajn kontaktojn kun la filologo kaj poeto Friedrich Taubmann (1565-1613).

Dum la somersemestro de 1608, Reinesius moviĝis al la Universitato de Jena, kie li instruis pri filozofio kaj la arto de memoro antaŭ sia propra majstra ekzameno. La 8-an de aŭgusto 1609 li ricevis sian magistron en Jena. En 1610 li vojaĝis al Prago, kie li renkontis la alkemiistojn Martin Ruland la Juna kaj Oswald Crollius kaj ankaŭ estis permesita eniri la laboratorion de imperiestro Rudolfo la 2-a. En Prago, Reinesius instruis la junan nobelon Julius von Schlick (1590-1623) kaj la filojn de la imperia apotekisto Heinrich la 1-a Erndel (1569-1623), kun kiu li restis.

En 1612 li daŭrigis siajn studojn ĉe la Universitato de Frankfurto ĉe Odro. Tiam, laŭ la konsilo de Henning Arnisaeus (1575-1636), li turnis sin al Italio kaj studis tie en 1613 en Padovo kun Hieronymus Fabricius de Aquapendente. Li ankaŭ jam interesiĝis pri malnovaj manuskriptoj, statuoj kaj surskriboj.

Dum sia reveno, li enskribiĝis en Bazelo en septembro 1613, kie li doktoriĝis pri medicino la 13-an de decembro de la sama jaro.

En 1614, per interveno de lia kuzo Kaspar Hofmann, li ricevis medicinan profesorecon en la Universitato de Altdorf, kie li enmatrikuliĝis la 1-an de januaro 1615 kiel doktoro pri medicino kaj kronita poeto. En la printempo de 1615 li edziĝis kun Magdalena Tezel, la filino de Nurenberga konsilisto. En 1617 li translokiĝis al Hof kiel urba kuracisto. En 1618 li akceptis postenon kiel rusan personan kuraciston kaj inspektiston de la grafo same kiel profesoron ĉe la mezlernejo en Gera.

Ĉirkaŭ 1627, Reinesius komence moviĝis al Altenburgo kiel duka saksa persona kuracisto. Pro siaj servoj dum la pesto, li ankaŭ ricevis la oficejon de urba fizikisto kaj poste iĝis urbestro de Altenburgo. Li restis en tiuj oficejoj ĝis 1660. Kvankam li oficiale abdikis de la urbestra oficejo en 1657, li daŭre ricevis individuajn nomumojn ĝis 1661. Li perdis sian unuan edzinon kaj infanojn dum severaj epidemioj. Dua edziĝo, de 1636 ĝis 1657, al Dorothea Lotse, estis kaj senĝoja kaj seninfana.

En 1660 li forlasis Altenburgon, ricevis la titolon de Balotsaksa konsilisto kaj translokiĝis al Lepsiko. Tie li dediĉis sin ĉefe al siaj filologiaj studoj kaj teologiaj pripensoj. Seninfana kaj sen gefratoj, en sia testamento li starigis bonfarajn fondaĵojn por malriĉaj civitanoj kaj studentoj en sia naskiĝurbo Gotha kaj en Altenburgo.

Lia karaktero estas priskribita kiel "determina", kaj liaj akademiaj atingoj inkludas, antaŭ ĉio, teksto-kritikajn studojn de la latina, malnovgreka kaj punika lingvoj, kelkaj el kiuj li disvolvis en ampleksa akademia korespondado, sed kelkaj el kiuj restis neeldonitaj. La biblioteko de Reinesius parte iris al la Biblioteko de la Abatejo Zeitz kaj parte al diversaj kolektantoj, precipe en Nederlando.

Verkaro

1. Chemiatria, hoc est, Medicina nobili et necessaria sui parte, Chemia instructa et exornata, Gera 1624
2. Ιστοϱούμενα linguae Punicae, Altenburg 1637
3. De Deo Endovellico commentatio parergica, Altenburg 1637
4. Variarum lectionum libri tres priores, Frankfurt am Main 1640
5. Defensio variarum lectionum, Rostock 1653
6. Marci Manili Astronomicon, 1655
7. Inscriptio vetus Augustae Vindelicorum haud pridem eruta, Lepsiko 1655
8. Epistolae, in quibus multae inscriptiones veteres hactenus ineditae vulgantur, emendantur, explicantur, Lepsiko 1660
9. Ad viros clarissimos Casp. Hoffmannum et Christ ad Rupertum epistolae, 1660
10. Palponista Bernardi Geystensis, 1660
11. Aenigmati Patavino Oedipus e Germania, hoc est marmoris Patavini inscripti obscuri interpretatio, Lepsiko 1661
12. T. Petronii Arbitri in Dalmatia nuper repertum Fragmentum, cum epicrisi et scholiis, Lepsiko 1666
13. Epistolarum ad Johannem Vorstium scriptarum fasciculus, Kolonjo 1667
14. Epistolarum ad Nesteros, patrem Et filium, conscriptarum farrago, Bayreuth 1669
15. Epistolae, ad clarissimum virum Christianum Daumium, in quibus de variis scriptoribus disseritur, loca obscura multa illustrantur, corrupta emendantur, Hamburgo 1670
16. De Palatio Lateranensi eiusque comitiva commentatio parergica, Jena 1679
17. Schola iure-consultorum medica, relationum libris aliquot comprehensa, Lepsiko 1679
18. Syntagma antiquarum inscriptionum, Lepsiko 1682
19. Titi Petronii Arbitri equitis Romani Satyricon, cum notis Boschii, Reinesii, & Schefferi, 1700
20. Collectio dissertationum rarissimarum historico-philologicarum, 1716
21. Acutorum morborum, 1774
22. Observationes in Suidam, 1819

Vidu ankaŭ

• Caspar Hofmann (1572-1648)
• Girolamo Fabrizio (1537-1619)
• Osvaldo Krolo (1563-1609)
• Martin Ruland la Juna (1569-1611)
• Heinrich I. Erndel (1569-1623) germana apotekisto
• Daniel Sennert (1572-1637)
• Friedrich Taubmann (1565-1613) germana filologo kaj latina poeto
• Friedrich Balduin (1575-1627) germana luterana teologo
• Petronio (27-66)
• Johann Christian Schöttgen (1687-1751)
• Christophus Saxius (1714-1806) germana historiisto kaj profesoro en la Universitato de Utrecht
• Gerhard Johannes Vossius (1577-1649)
• Johannes Rivius (1500-1553) germana pedagog, teologo kaj humanisto
• Aemilius Portus (1550-1615) itala filologo kaj universitata profesoro
• Christian Gottfried Müller (1747-1819) germana klasika filologo, bibliotekisto kaj pedagogo
• Johann Jakob Brucker (1696-1770) germana teologo, pastoro, rektoro kaj historiisto pri filozofio
• Henning Witte (1634-1696) germano-balta pedagogo kaj beletra historiisto
• Christian Gottlieb Jöcher (1694-1758) germana erudiciulo, bibliotekisto kaj leksikografo
• Heinrich Wilhelm Rotermund (1761-1848) germana pastoro kaj verkisto
• Conrad Bursian (1830-1883) germana filologo kaj arkeologo
• August Boeckh (1785-1867)