Étienne de Gerlache

Honorigoj
Honorigoj	Oficiro de la Honora Legio; Kavaliro de Ordeno de Sankta Gregorio la Granda; Granda Kordono de la Ordeno de Leopoldo; Kavalira Komandoro de la Ordeno de Papo Pio la 9-a; Iron Cross (en) ; vd

Postenoj
Postenoj	First president of the Court of Cassation (en) (1832–1867); President of the Chamber of Representatives (en) (1831–1832); member of the Chamber of Representatives of Belgium (en) (1831–1832); Ĉefministro de Belgio (1831–1831); member of the National Congress of Belgium (en) (1830–); membro de la dua ĉambro de la nederlanda parlamento (1824–1830) vd

**Étienne de Gerlache**
Étienne de Gerlache
Persona informo
Naskiĝo	26-an de decembro 1785; en Château of Biourge
Morto	10-an de februaro 1871 (85-jaraĝa); en Elsene
Tombo	Orgeo (en) vd
Religio	katolikismo vd
Lingvoj	franca vd
Ŝtataneco	Belgio vd
Alma mater	Pariza Fakultato de Juro vd
Partio	Katolika Partio vd
Familio
Gefratoj	Jean-Baptiste-Anne de Gerlache de Biourge (en) vd
Infanoj	5
Profesio
Okupo	politikisto ; juristo ; historiisto vd
Postenoj
Postenoj	First president of the Court of Cassation (en) (1832–1867); President of the Chamber of Representatives (en) (1831–1832); member of the Chamber of Representatives of Belgium (en) (1831–1832); Ĉefministro de Belgio (1831–1831); member of the National Congress of Belgium (en) (1830–); membro de la dua ĉambro de la nederlanda parlamento (1824–1830) vd
Honorigoj
Honorigoj	Oficiro de la Honora Legio; Kavaliro de Ordeno de Sankta Gregorio la Granda; Granda Kordono de la Ordeno de Leopoldo; Kavalira Komandoro de la Ordeno de Papo Pio la 9-a; Iron Cross (en) ; vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Étienne Constantin, Barono de Gerlache (etjɛn kɔ̃stɑ̃tɛ̃ baʁɔ̃ də ʒɛʁlaʃ), n. la 26-an de decembro 1785 - m. la 10-an de februaro 1871) estis advokato, historiisto kaj politikisto en la Reĝlando de la Unuiĝintaj Nederlandoj, kaj poste fariĝis en 1831 la unua ĉefministro de la nove fondita belga ŝtato.^[1]

Li naskiĝis kiel filo de Francois de Gerlache kaj Margarethe de Groulart. Li studis juron en Parizo kaj praktikis tie iom da tempo, sed enloĝiĝis en Lieĝon post la starigo de la nederlanda regno. Kiel membro de la Ĝeneralaj Ŝtatoj, li estis energia membro de la opozicio kaj, kvankam li malakceptis ultramontanisman politikon, li subtenis la aliancadon de la ekstremuloj de la katolika partio kun la liberala partio, kio kreis la vojon al la revolucio de 1830.

Je la komenco de la tumultoj en aŭgusto 1830, li ankoraŭ opiniis, ke la dinastio Orange-Nassau kaj la unio kun la nederlandaj ŝtatoj estis esencaj. Lia opinio tamen ŝanĝiĝis, kaj post la okupo de diversaj oficoj en la provizora registaro, li fariĝis prezidanto de la kongreso kaj proponis la iniciaton invitantan Leopold de Saxe-Coburg fariĝi reĝo de la Belgoj. En 1832, li estis prezidanto de la ĉambro de reprezentantoj, kaj dum tridek kvin jaroj li prezidis la apelacian kortumon. Li ankaŭ prezidis la katolikajn kongresojn okazigitajn en Meĥleno inter 1863 kaj 1867.

En 1831, li estis elektita en Lieĝo por seĝi en la Ĉambro de Reprezentantoj, kies prezidanto li estis ĝis 1832. Poste, li fariĝis la unua prezidanto de la Belga Kasacia Kortumo, funkcio kiun li okupis ĝis 1867. Li mortis la 10-an de februaro 1871 en Ixelles.

Referencoj

↑ Destourets, aŭ de l'Essai sur Grétry de la Lieĝano Étienne Constantin Gerlache. La propra nevo de la komponisto, André-Joseph Grétry, kaj alia editions.cmbv.fr.

[1] Destourets, aŭ de l'Essai sur Grétry de la Lieĝano Étienne Constantin Gerlache. La propra nevo de la komponisto, André-Joseph Grétry, kaj alia editions.cmbv.fr.

[1]