Alexander De Croo

Alexander De Croo
Ĉefministro de Belgio
Persona informo
Alexander De Croo
Naskiĝo	3-an de novembro 1975 (1975-11-03) (49-jaraĝa) en Vilvoorde
Lingvoj	nederlanda • angla • franca vd
Ŝtataneco	Belgio vd
Alma mater	Vrije Universiteit Brussel Nordokcidenta Universitato vd
Partio	Open Vlaamse Liberalen en Democraten vd
Familio
Patro	Herman De Croo (en) vd
Profesio
Okupo	politikisto vd
Postenoj Postenoj belgia ministro pri eksteraj aferoj (2022–2022) belgia ministro pri eŭropaj aferoj (2022–2022) Ĉefministro de Belgio (2020–) Minister of Finance of Belgium (en) (2018–2020) Minister of Development Cooperation (en) (2014–2020) member of the Chamber of Representatives of Belgium (en) (2014–2014) Deputy Prime Minister of Belgium (en) (2012–2020) Minister of Pensions (en) (2012–2014) Senator of Belgium (en) (2010–2012) member of the Chamber of Representatives of Belgium (en) (–2020) vd
Honorigoj Honorigoj (23-a de aŭgusto 2024)  Ordeno de Princo Jaroslavo la Saĝa, unua klaso Premiata de Prezidento de Ukrainio vd
En TTT	Oficiala retejo vd
Ĉefministro de Belgio
Dum	oktobro 2020 -
Antaŭulo	Sophie Wilmès
vd	Fonto: Vikidatumoj

Alexander DE CROO (naskiĝis la la  3-an de novembro 1975 (nun 1975-11-03) en Vilvoorde) estas liberala politikisto belga. Membro de la flandra partio Open VLD, li estas ĉefministro ekde la 1-a de oktobro 2020.

Filo de la politikisto Herman De Croo, li komencis sian politikan vivon en junio 2009 per malprospera kandidateco al la eŭropaj elektoj. Ses monatojn poste, li estis elektita prezidanto de la Open VLD anstataŭe de Guy Verhofstadt. Li ilustris sin en aprilo 2010 kaŭzante la falon de la federacia registaro de Yves Leterme, malfermante la plej longan politikan krizon de la belga historio.

Li estis elektita en oktobro 2012 urbestro de Brakel, poste fariĝis ĝuste post vicĉefministro kaj federacia ministro de Pensioj de la registaro Di Rupo. Sub la mandatoj de Charles Michel, poste Sophie Wilmès, li estis ĉiam vicĉefministro, same kiel ministro de la Kunlaboro al la disvolviĝo. Li forlasis en 2018 la fakon de la cifereca Agendo, kiun li tenis ekde 2014, profite de tiu de Financoj.

Sekve de la parlamentaj elektoj de majo 2019 kaj de longa politika krizo, li estis indikita kun-formiga en septembro 2020 kun Paul Magnette. Post la sukceso de ilia misio, li fariĝis ĉefministro de koalicio de sep partioj, sekvante tiel post Sophie Wilmès.