-ul-

Sufiksoj en Esperanto
	v • d • r

La sufikso -ul estas uzata en Esperanto por aludi al persono (foje ankaŭ al alia besto) kiu rilatas al iu afero, kondiĉo, karaktero ktp. Ekzemple barbulo rilate al barbo, do persono kiu havas barbon, belulo, persono kiu estas bela, ktp.

Vorterklaso: sufikso
Statuso: oficiala, fare de Zamenhof en 1887.
Deveno: ?
Similaĵoj en aliaj lingvoj: ?
Nuna signifo kaj uzado:

Ekzemploj

Eksteraj ligiloj

Plena Manlibro de Esperanta Gramatiko (PMEG) pri la afikso -ul-

Sufiksoj en Esperanto
Tipo	Oficialaj	Neoficialaj
Verbaj	-ant-, -int-, -ont- -at-, -it-, -ot-	-unt-, -ut-
Seksaj	-in-	-iĉ-, -ip-
Aliaj	-aĉ-, -ad-, -aĵ-, -an-, -ar-, -ĉj-, -ebl-, -ec-, -eg-, -ej-, -em-, -end-, -er-, -estr-, -et-, -id-, -ig-, -iĝ-, -il-, -ind-, -ing-, -ism-, -ist-, -nj-, -obl-, -on-, -op-, -uj-, -ul-, -um-.	-ab-, -ac-, -al-, -ari-, -ator-, -e-, -ed-, -el-, -en-, -enz-, -esk-, -ez-, -i-, -if-, -ik-, -ilion-, -iliard-, -it-, -iv-, -iz-, -j-, -nomial-, -ofon-, -oid-, -ol-, -olog-, -ologi-, -ometr-, -otek-, -oz- -pj-, -t-, -tet-, -uk-.
v • d • r