Clinton Joseph Davisson

Membrecoj
Membrecoj	Usona Nacia Akademio de Sciencoj ; Usona Akademio de Artoj kaj Sciencoj vd

Honorigoj
Honorigoj	(1937) Nobel-premio pri fiziko; (1935) Hughes Medal (en) ; (1931) Elliott Cresson-medalo; (1928) Comstock Prize in Physics (en) ; Fellow of the American Physical Society (en) ; honorary doctor of Purdue University (en) ; honorary doctorate from Princeton University (en) ; vd

**Clinton Joseph Davisson**
Clinton Joseph Davisson
	Nobel-premiito
Persona informo
	Clinton Joseph Davisson
Naskiĝo	22-an de oktobro 1881; en Bloomington
Morto	1-an de februaro 1958 (76-jaraĝa); en Charlottesville
Lingvoj	angla vd
Ŝtataneco	Usono vd
Alma mater	Universitato de Ĉikago ; Universitato Princeton - doktoro de filozofio ; Bloomington High School (en) vd
Familio
Edz(in)o	Charlotte Davisson (en) vd
Profesio
Okupo	fizikisto ; universitata instruisto vd
Laborkampo	Fiziko vd
Doktoreca konsilisto	Owen Willans Richardson vd
Honorigoj
Honorigoj	(1937) Nobel-premio pri fiziko; (1935) Hughes Medal (en) ; (1931) Elliott Cresson-medalo; (1928) Comstock Prize in Physics (en) ; Fellow of the American Physical Society (en) ; honorary doctor of Purdue University (en) ; honorary doctorate from Princeton University (en) ; vd
Membrecoj
Membrecoj	Usona Nacia Akademio de Sciencoj ; Usona Akademio de Artoj kaj Sciencoj vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Clinton Joseph DAVISSON (22-an de oktobro 1881, Bloomington, Illinois, Usono – 1-an de februaro 1958, Charlottesville, Virginia) estis usona teoria eksperimenta fizikisto, kiu ricevis Nobel-premion pri fiziko^[1] en 1937, divide kun la brito George Paget Thomson. Ili malkovris, ke la elektronoj povas deflankiĝi simile al la lum-ondoj, tiel ili pruvis aserton de Louis de Broglie, ke la elektronoj havas karakteron kaj de ondo, kaj de korpusklo.

Davisson doktoriĝis en la Universitato de Princeton, poste laboris longtempe en la Bell Telephone Laboratories. Lia unua temo tie estis la ekzameno de la elektronoj, kiuj forlasas la metalojn pro termoefiko. Li pli poste partoprenis en konstruo de la elektronmikroskopo. Davisson kaj Lester H. Germer malkovris en 1927, ke la elektronfasko – refraktiĝanta desur metala kristalo – estigas difraktan bildon, simile al la rentgena radiado kaj aliaj elektromagnetaj ondoj. Tiu eksperimento kondukis al pli bona kompreno de la dualecon de la subatomaj korpuskloj, kaj tio utilis en studado de atomkerno kaj molekula strukturo.