La Gineta
|
Por samtitola artikolo vidu la paĝon La Gineta (stacidomo). |
| La Gineta | |||
|---|---|---|---|
 | |||
municipo en Hispanio  vd
| |||
|
| |||
| Blazono | |||
| Administrado | |||
| Poŝtkodo | 02110 | ||
| Demografio | |||
| Loĝantaro | 2 611 (2023) [+] | ||
| Loĝdenso | 19 loĝ./km² | ||
| Geografio | |||
| Geografia situo | 39° 7′ N, 2° 0′ U (mapo)39.1152257-1.9962065Koordinatoj: 39° 7′ N, 2° 0′ U (mapo) [+] | ||
| Alto | 688 m [+] | ||
| Areo | 136,75 km² (13 675 ha) [+] | ||
| Horzono | UTC+01:00 [+] | ||
| |||
| |||
| |||
|
| |||
| Alia projekto | |||
 Vikimedia Komunejo La Gineta [+]
| |||
La Gineta [laĥiNEta] (La Genoto, pro kio videblas genoto super kastelturo en la blazono, eĉ se etimologio estas alia) estas municipo de Hispanio apartenanta al la provinco Albacete, en la aŭtonoma komunumo Kastilio-Manĉo. Ĝi apartenas al la komarko Mancha Júcar-Centro en la nordo de la provinco, kaj en la parto Manĉo proksime de la limo kun la provinco Kvenko. Estas areo de 136,75 km² je 688 msm.
La Gineta havas 2 512 loĝantojn (2019) kun denseco de 17,97.
Geografio
[redakti | redakti fonton]Ĝi estas norde de la provinco, en la metropola areo de Albacete, je 19 km de la provinca ĉefurbo, apud la Aŭtoŝoseo de Alikanto (A-31).
La Gineta estas proksime de la iama fluejo de la rivero Júcar, sude de la kurbo de 90° de tiu rivero formita per antikva kaptokubuto per kiu, anstataŭ sekvi al Atlantiko (laŭ la rivero Gvadiano), devojiĝis al Mediteraneo. La antikva valo de Júcar videblas el la Aŭtoŝoseo de Alikanto (A-31) ĉar, spite sian larĝon, ne prezentas videblan akvofluejon en la fundo. Tiu fenomeno okazis pro preskaŭ nula deklivo de la zono: la parto de La Mancha konata kiel La Manchuela suferis dronon antaŭ preskaŭ 100 milionoj da jaroj, formante lagan basenon dum la Terciaro, de kiu aktuale restas nur kelkaj sallagetoj. Kaj la kaptokubuto al Mediteraneo formiĝis antaŭ preskaŭ du milionoj da jaroj.[1]
Demografio
[redakti | redakti fonton]En la 1950-aj jaroj kaj postaj estis forta elmigrado, ĉefe al Valencilando, Katalunio kaj Madrido, ekde la komenco de la 21a jarcento evidentas ioma reveno de personoj kiuj deziras setliĝi en la loko de kiu oni elmigris. Krome estas novaj loĝantoj altiritaj per laboraj tialoj.
Ekonomio
[redakti | redakti fonton]
La bazo de la agrikulturo estis kultivoj sen irigacio (iam estis famaj la lentoj de La Gineta) kaj ankaŭ de etenda irigacio (karakteraj cirkloj irigaciitaj per aspergo por produktado de cerealoj kaj aliaj kultivoj). Poste oni instalis ekde la dua duono de la 20a jarcento industrio de Juan García Rausell por la fabrikado de seĝoj, dekomence la tipaj seĝoj el normala ligno kaj sidiloj el tifao. Poste, aliaj atelieroj diversigis la produktadon inkludante meblojn pli prilaboritajn.
Estas industriaj zonoj (Torobizco kaj Garysol), helpite de la privilegia situo de la municipo apud gravaj komunikvojoj, kiel la Aŭtoŝoseo de Alikanto (A-31) kaj la proksimeco al la provinca ĉefurbo.
Vidindaĵoj
[redakti | redakti fonton]- Preĝejo de Sankta Marteno de komenco de la 16a jarcento.
- Ĉefa placo kaj urbodomo.
- Blazonhavaj domegoj.
- Jakoba Vojo.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Cosme Morillo. Guía y Mapa de la Naturaleza de España. Madrid: Grupo Anaya, 2000, pp. 115-116