Niccolò Leonico Tomeo
| Νικόλαος Λεόνικος Τομαίος (1456-1531) | ||
|---|---|---|
 "Opuscula nuper in lucem aedita"
verko eldonita en Venecio, 1529 | ||
| Persona informo | ||
| Niccolò Leonico Tomeo Νικόλαος Λεόνικος Θωμεύς | ||
| Naskiĝo | 1-a de februaro 1456 en Durrës,  Albanio aŭ Venecio,  Italio
| |
| Morto | 28-a de marto 1531 en Padovo, Italio
| |
| Lingvoj | latina vd | |
| Ŝtataneco | Venecia respubliko  vd
| |
| Alma mater | Universitato de Padovo | |
| Profesio | ||
| Okupo | filozofo filologo tradukisto vd
| |
| Laborkampo | Filozofio, filologio kaj traduko vd
| |
| Aktiva en | Padovo vd | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Nicholas Leonicus Thomaeus (1456–1531) estis venecia erudiciulo kaj profesoro de filozofio ĉe la Universitato de Padovo. Estis unu el la unuaj profesoroj el greka deveno por instrui la grekan en Padovo.[1][2]
Vivo
[redakti | redakti fonton].png)
Tomaso naskiĝis en Venecio, Italio la 1 de februaro 1456 al greka familio de Epiro.[3][4][5][6]
Dum en Florenco, li studis greka filozofio kaj literaturo sub la kuratoreco de Demetro Ĥalkokondilo.[3][6] En 1497, la Universitato de Padovo nomumita Thomaeus kiel ĝia unua oficiala preleganto en la greka teksto de Aristotelo.[2][4][6]
En 1504, li estis elektita por sukcedi Giorgio Palisaro kiel seĝo de greka en Venecio, sed ĉar Thomaeus ne prenis la postenon serioze, estis okazita en 1512 fare de Marko Musurus.[6]
En 1524, Thomaeus eldonita kolekto de filozofia dialogoj en latina, la unua de kiuj estis titolita "Trophonius, sive, De divinatione".[4] Li estis admirata de kleruloj kiel ekzemple Desiderius Erasmus por lia filologia kapabloj.[5]
Kiam la Universitato de Padua estis remalfermita post la Milito de la Ligo de Cambrai, Thomaeus instruis en la universitato ĝis lia morto la 28 de marto 1531.[6]
Verkaro
[redakti | redakti fonton]- Aristotelis Stagiritae Parva quae vocant naturalia, Parizo, 1523[7]
- Autokineton e entelechia
- De spontaneo (Pri la spontanea generiĝo)
- Alverotus sive de tribus animorum vehiculis, Venecio, 1524
- Nicolai Leonici Thomaei de varia historia libri tres, 1532
- Bembo sive de immortalitate animae, 1524
- Dialogus de nominum inventione
- Michaelis Ephesii Scholia in Aristotelis libros aliquot, nempe
- De Iuventute, senectute, vita et morte
- De longitudine ac brevitate vitae
- De divinatione per somnum
- E Graeco nunc primum conversa
- Accessit quoq[ue] Nicolai Leonici Thomaei conuersio atq[ue] explanatio primi libri
- Aristotelis De partibus animalium, lucubratio ualde utilis, nunc primum etiam ex autoris archetypo in lucem edita, Bazelo 1541
- Moralia de Platono
- Verkoj de Paŭzanio
- Verkoj de Klaŭdo Galeno
- Clavdii Ptolemæi Omnia quæ extant opera, præter geographiam quam non dissimili forma nuperrimè ædidimus, 1551
- P. Ovidii Nasonis Fastorum libri VI, 1516
- De motu animalium
- De incessu animalium
- Quaestiones mechanicae, 1525[8]
- De partibus animalium, 1520
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]- Manuel Chrysoloras (1355-1415)
- George Trapezountios (1395-1473)
- Teodoro Gaza (1398-1475)
- Johano Argiropulo (1415-1487)
- Demetro Ĥalkokondilo (1423-1511)
- Laonikos Chalkokondyles (1430-1470)
- Marsilio Fiĉino (1433-1499)
- Konstantinos Laskaris (1434-1501)
- Bazilo Besariono (1439-1472)
- Giorgio Valla (1447-1500)
- Pietro Pomponazzi (1462-1525)
- Marcus Musurus (1470-1517)
- Pietro Bembo (1470-1547)
- Nikolao Koperniko (1473-1543) estis lia lernanto[9]
- Girolamo Fracastoro (1476-1553) estis lernanto de Leoniko Tomeo
- Franciscus Maurolycus (1494-1575)
- Reginald Pole (1500-1558)
- Joakimo Kameraro la Maljuna (1500-1574)
- Luko Gaŭriko (1475-1558)
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Runciman (1985), p. 212.
- ↑ 2,0 2,1 Copenhaver & Schmidt (1992), p. 104.
- ↑ 3,0 3,1 Geanakoplos (1985), p. 358.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Ossa-Richardson (2013), p. 90.
- ↑ 5,0 5,1 Parkinson (2003), p. 40.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Bietenholz & Deutscher (1995), pp. 323–324.
- ↑ Woolfson (1998), p. 179.
- ↑ Hattab (2005), pp. 105–106.
- ↑ OMICS International. Arkivita el la originalo je 2017-01-04. Alirita 2017-01-03.
Literaturo
[redakti | redakti fonton]- Bietenholz, Peter G. and Thomas Brian Deutscher. [1985] (1995) Contemporaries of Erasmus: A Biographical Register of the Renaissance and Reformation (Volumes 1–3). Toronto: University of Toronto Press. ISBN 978-0-80-208577-1.
- Copenhaver, Brian P. and Charles B. Schmidt. (1992) Renaissance Philosophy. Oksfordo: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-219203-5.
- Geanakoplos, Deno J. (1985) The Career of the Little-known Renaissance Greek Scholar Nicholas Leonicus Tomaeus and the Ascendancy of Greco-Byzantine Aristotelianism at Padua University (1497) 13, p. 355–372.
- Hattab, Helen and Peter R. Anstey (ed.) and John A. Schuster (ed.). (2005) “From Mechanics to Mechanism: The Quaestiones Mechanicae and Descartes' Physics”, The Science of Nature in the Seventeenth Century: Patterns of Change in Early Modern Natural Philosophy. Dordrecht: Springer, p. 99–130. ISBN 9781402037030.
- Ossa-Richardson, Anthony. (2013) The Devil's Tabernacle: The Pagan Oracles in Early Modern Thought. Princeton, NJ: Princeton University Press. ISBN 978-1-40-084659-7.
- Parkinson, G.H.R. [1993] (2003) Routledge History of Philosophy Volume IV: The Renaissance and Seventeenth Century Rationalism. London and New York: Routledge. ISBN 978-0-41-505378-5.
- Runciman, Steven. (1985) The Great Church in Captivity: A Study of the Patriarchate of Constantinople from the Eve of the Turkish Conquest to the Greek War of Independence. Kembriĝo: Cambridge University Press. ISBN 0-521-31310-4.
- Woolfson, Jonathan. (1998) Padua and the Tudors: English Students in Italy, 1485-1603. Kembriĝo: James Clark & Co. Limited. ISBN 9780227679425.