Nikolao Demjanov

Membrecoj
Membrecoj	Akademio pri Sciencoj de Sovetunio vd

Honorigoj
Honorigoj	A. Butlerov Prize (en) ; vd

Николай Яковлевич Демьянов
(1861-1938)
Николай Яковлевич Демьянов; (1861-1938)
	rusa kemiisto, kreinto de la; Rearanĝo de Demjanov
Persona informo
Naskiĝo	27-a de marto1861; en Tver, Rusio
Morto	19-a de marto 1938; en Moskvo, Rusio
Tombo	Novodeviĉje tombejo vd
Lingvoj	rusa vd
Loĝloko	Rusia Imperio vd
Ŝtataneco	Rusia Imperio ; Sovetunio vd
Alma mater	Rusa Akademio de Sciencoj; Universitato de Sankt-Peterburgo; Universitato de Moskvo
Profesio
Okupo	kemiisto ; universitata instruisto ; akademiulo vd
Laborkampo	Organika kemio kaj kemio vd
Doktoreca konsilisto	Vladimir Markovnikov vd
Honorigoj
Honorigoj	A. Butlerov Prize (en) ; vd
Membrecoj
Membrecoj	Akademio pri Sciencoj de Sovetunio vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Nikolao Jakovleviĉ Demjanov (1861-1938) (ruse Николай Яковлевич Демьянов), estis rusa kemiisto, membro de la Rusa Akademio de Sciencoj, studis la malkomponiĝon de la alifataj diazonjonoj, kaj la reakcio inter la primaraj aminoj kun nitrita acido estigante la respektivajn alkoholojn. Tiu kemia reakcio ricevis la nomo de Rearanĝo de Demjanov. Kune kun siaj asistantoj, li kompilis lernolibron pri la kemio de la plantoj, analizado de la vegetala materio kaj agronomia analizo. En 1924, li ricevis la premion Aleksandro Butlerov (1828-1886 kaj en 1930 la premion Leninan.

Biografia skizo

Demjanov faris siajn unuajn studojn en la Gimnazio de Moskvo. En 1882, li eniris en la Universitato de Moskvo kaj diplomiĝis en 1886, defendante tezon pri la Dekstrino, sub la gvidado de Vladimiro Markovnikofo (1837-1904. En 1887, li komencis labori en la Instituto pri Agrikulturo de Moskvo^[1], kiel asistanto de Gabrielo Gustavsono (1842-1908) kaj tie fariĝis profesoro pri organika kaj biologia kemio, en 1894. Influita de Gustavson, li same interesiĝis pri la reakcioj de elektrofiloj kun hidrokarbonidoj kaj ankaŭ pri la kemio de la ciklopropanaj derivaĵoj.

Liaj unuaj dokumentoj estis publikigitaj kune kun tiuj de Gustavson, kies interesoj kuŝis sur la alenoj kaj etringaj kombinaĵoj. En 1893, li estis promociita kiel Adjunkta Profesoro pri Kemio, kaj en 1898, kiel Profesoro pri Kemio. En 1895, li defendis tezon en la Universitato de Sankt-Peterburgo pri la reakcio de la nitrita acido sur la amino-kombinaĵoj. En 1899, li ricevis sian diplomon pri doktoreco en la Universitato de Moskvo. En 1935, li estis nomumita laboratoria direktoro en la Instituto pri Organika Kemio de la Rusa Akademio de Sciencoj.

En 1895, li disvolvis ĝeneralan metodon por akirado de normale saturitaj glikoloj kaj nesaturitaj alkoholoj kaj ties izomeraj oksidoj de la serioj gama kaj beta. En 1899, li malkovris la reakcion de la N₂O₅ sur la nesaturitaj hidrokarbonidoj kaj akiris glikolajn nitratojn.

Selektita verkaro

Demjanov defendis tezon pri la **dekstrino** (1866)

Сельско-Хозяйственный Анализ, (Agrikultura analizo, 2 volumoj), 1907, Viktor Vinogradov, Ivan Egorov
Органическая химия, (Organika Kemio), (1922-1925)
Химия растительных веществ, Valentin Feofilaktov kaj Nikolao Demjanov (Kemio pri plantaj substancoj), 1933, 496 paĝoj
Эфирные масла, их состав и анализ, (Esencaj oleoj, ties komponado kaj analizo, 1933), 300 paĝoj
Прянишников Н. Д. Общие приемы анализа растительных веществ. (Ordinaraj metodoj pri analizo de vegetalaj substancoj, 1934)
Сборник избранных трудов, (Kolekto da selektita verkaro, 1936)