Survivor (videoludo, 1982)
| Survivor | |
|---|---|
|
| |
| Disvolvo | Richard Carr |
| Eldoninto | Synapse Software |
| Dato de lanĉo | 1982: Atari 1983: C64 |
| Platformo | 8-bitaj Atari-komputiloj, Commodore 64 |
| Ĝenro | Pafa videoludo |
| Ludomaniero | unuludanta videoludo |
Survivor estas multdirekta ruluma pafa videoludo verkita de Richard Carr por 8-bitaj Atari-komputiloj kaj eldonita en 1982 fare de Synapse Software.[1] Pordo al la Commodore 64 fare de Peter Adams estis publikigita en 1983.[1]
La ludanto kontrolas kosmoŝipon, kiu atakas fortikaĵojn, provante detrui la pafilojn de la fortikaĵo sen esti trafita. Ekzistas kunludanta moduso, kiu permesas al unu uzanto kontroli la movadon de la kosmoŝipo dum alia kontrolas ĝian pafilon.
Ludomaniero
[redakti | redakti fonton]Survivor okazas sur ruluma mapo, kiu konsistas el pluraj apartaj areoj, kiuj entenas fortikaĵojn. La fortikaĵoj estas hazarde formitaj kaj plenaj de pafiloj, kiuj pafas senĉese. Ili ankaŭ estas ĉirkaŭitaj de protekta muro farita el blokoj, kiuj postulas plurajn pafojn por esti detruitaj.
La ludantoj komencas en la spaco ekster la fortikaĵoj. Ili komencas la agon moviĝante al unu el ili kaj pafante sufiĉe da blokoj por provizi aliron al la interno de la strukturo. Poste ili eniras la internan areon kaj detruu la malamikajn armilojn. Iuj el tiuj povas esti lokitaj en internaj sekcioj aŭ en lokoj proksimaj al la muro, kie ili povas esti malfacile atakeblaj. Kiam ĉiuj pafiloj en fortikaĵo estas detruitaj, ĝi eksplodas kaj rekompencas la ludanton per du "inteligentaj bomboj". La ludanto tiam moviĝas al alia fortikaĵo kaj daŭrigas sian atakon ĝis ĉiuj fortikaĵoj sur la mapo estas detruitaj kaj la misio finiĝas.
La ludanto povas esti detruita de la pafiloj de la fortikaĵo aŭ de ajna el la multaj moviĝantaj malamikoj. Ĉi tiuj malamikoj povas esti detruitaj per la pafilo de la ŝipo aŭ uzante unu el la inteligentaj bomboj, kiuj detruas ĉiujn malamikojn sur la ekrano. Iuj malamikoj ankaŭ estas blokitaj de la protekta muro, kio faciligas eviti ilin se la ludanto malfermas nur malgrandan truon tra la blokoj. Aliaj povas moviĝi tra la muroj kaj do prezentas pli grandan defion. Ĉar iuj el la pafiloj de la fortikaĵo povas esti atakitaj nur el certaj anguloj, la ludanto ofte devas aldoni pliajn truojn en la muroj, tiel ke la ludo foje fariĝas hektika.
La ludo komenciĝas kun tri vivoj kaj kvar inteligentaj bomboj. Alia vivo estas donita por ĉiu 10,000 poentoj. Ĉe la fino de nivelo, ajnaj vivoj pli ol tri aljuĝas pliajn 3000 poentojn.
En unu-ludanta moduso, la ludanto uzas la stirstangon por moviĝi en la ok kardinalaj direktoj. Kiam la pafbutono estas premita, la ŝipo daŭre moviĝas en la lasta direkto dum ĝi malrapidiĝas, kaj la stirstango anstataŭe pafas la pafilon en tiuj samaj ok direktoj. En du-ludanta moduso, la unua ludanto kontrolas movadon dum la dua kontrolas pafadon, permesante movadon kaj pafadon samtempe. La Atari-versio permesis ĝis kvar ludantojn en unu sola misio, donante al ĉiu aldona uzanto kontrolon de malsamaj pafiloj aŭ armiloj.
Recenzo
[redakti | redakti fonton]Allen Doum recenzis la ludon por Computer Gaming World kaj deklaris, "kvankam jam estis ludoj, kiuj montras la agon el la vidpunkto de la ludanto (Star Raiders, kompreneble), ili ĉiam estis limigitaj aŭ en tio, kion ili montris, aŭ en la animacio de la sceno. Ĝis nun."[2]
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ 1,0 1,1 The Giant List of Classic Game Programmers.
- ↑ Doum, Allen (May–Jun 1983). "The Atari Arena". Computer Gaming World. Vol. 1, no. 10. pp. 28–29.