Kremnica

	Kremnica
	hungare: Körmöcbánya, germane: Kremnitz
	Urbo
	Kremnica vintre
	Blazono
	Blazono
	Oficiala nomo: Kremnica
Lando	Slovakio
Regiono	Regiono Banská Bystrica
Distrikto	Distrikto Žiar nad Hronom
Historiaj regionoj	Supra Hungarujo, Hauerlando
Parto de	Tekov
Montaro	Kremnické vrchy
Situo	Kremnica
- alteco	550 m s. m.
- koordinatoj	48° 41′ 59″ N 18° 54′ 57″ O / 48.69972 °N, 18.91583 °O (mapo)
Areo	43,134 km² (4 313,4 ha)
Loĝantaro	5 558 (01.01.2007)
Unua skribmencio	1328
Horzono	MET (UTC+1)
- somera tempo	MET (UTC+2)
Poŝtkodo	967 XX
Telefona antaŭkodo	+421-45
Aŭtokodoj	ZH
NUTS	516970
Privilegio	Libera reĝa urbo
	Situo enkadre de Slovakio Situo enkadre de Slovakio
	Situo enkadre de Regiono Banská Bystrica Situo enkadre de Regiono Banská Bystrica
	Vikimedia Komunejo: Kremnica
	Retpaĝo: www.kremnica.sk
	Portalo pri Slovakio

Kremnica, hungare Körmöcbánya, germane Kremnitz estas urbo en Slovakio, en Regiono Banská Bystrica, en Distrikto Žiar nad Hronom.

Situo

La urbo situas sur malebenaĵo, en valo de rojo, laŭ la ĉefvojo kaj fervojo Žiar nad Hronom-Martin.

Germanoj fondis la komunumon en la 12-a jarcento, kiu iĝis privilegia urbo en 1328, ĉar la loko iĝis elstara minejo de oro.

Alianco de minurboj dum la mezepoko en la regiono (la loknomoj estas unue hungare (uzataj ĝis 1920)), poste laŭ la nuna slovaka formo:

La husanoj okupis kaj prirabis la urbon en 1433. Johano Hunyadi vane sieĝis ĝin en 1449. Okazis pacopakto en 1462, sekve Matiaso la 1-a reakiris la regionon. Incendio okazis en 1560. La urbo omaĝis al Stefano Bocskay en 1605 kaj poste al Gabrielo Bethlen. Dum la kontraŭturkaj bataloj la urbo havis fortajn murojn, la turkoj ne povis akiri la burgon. En 1849 la hungara armeo venkis la aŭstrojn. Granda parto de la burgo dezertiĝis en 1872.

En 1910 en la urbo loĝis 4515 da loĝantoj (1514 germanoj, 1501 hungaroj, 1482 slovakoj). Ĝis 1919 ĝi apartenis al Hungario, al Bars, en distrikto de Žiar nad Hronom. Poste ĝi apartenis al Ĉeĥoslovakio, ekde 1993 al Slovakio. Post la 2-a mondmilito multe da hungaroj estis deportitaj al Sudetoj. La restaĵo iĝis senrajta laŭ Dekretoj de Beneš. Ankaŭ la germanoj estis deportitaj al Germanio. En la socialismo urbo malgraviĝis. En 2002 loĝis en la urbo 5800 da homoj.

katolika paroĥa preĝejo omaĝe al Sankta Katarino kun duoblaj defendomuroj de 1465, en 1885 renovigita
restaĵoj de la fortikaĵo kun turo kaj pordego
pilgrimeja preĝejo el la 13-a jarcento, interne kapelo nomata Loretto de 1750
ronda fortikaĵa preĝejo omaĝe al Sankta Andreo el la 13-a j.c.
monfarejo de 1450
muzeo pri minado kaj monerfarado